En çokta hiç aşık olmamış o kıza üzülüyorum.

Nasıl da tatmış olamazsın birini sevmenin duygusunu?Hiç mi için yanmadı birinin gözlerine bakarken?Hiç mi birinin sesiyle sarhoş olmadın?Hiç mi sevmedin sahi birini?Çok mu önemli şimdi bunlar diyeceksin.Belkide sen sevdin de ne oldu diyeceksin.
Birini sevmek cesaret işidir aslında.Yeri geldiğinde kalbin yerinden çıkacakmış gibi hızlı atıcak,her ondan bahsettiğinde yüzünde sebepsiz gülümsemeler oluşucak,onu gördüğün o an mutluluktan ölücekmiş gibi hissedeceksin ve yeri geldiğinde iliklerine kadar acı çekeceksin,çok özleyeceksin özlemektende beter olucaksın,beklemeyi öğrenmen gerecek beklemeyi öğreneceksin,ağlamayı öğreneceksin içten ağlayacaksın akıp gidicek gözyaşların.Yok mu sende bu cesaret?
Aslında birini sevmek için yürek lazım.Kocaman bir yürek.Sevgi dolu.Sende var mı?
Nasıl hissediyorsun?Hiç aşık olmamak çok kötü olmalı.Herkesin bir kere ölüm hakkı bir kere de aşık olma hakkı vardır.Sahi sen hiç aşık olmadın ya şiirde yazamazsın sen.Uzun uzun da yazamazsın.Çok acı.
Nasıl duruyorsun yazamadan?Birşeyleri anlatamadan.Sahi anlatacak birşeylerin bile olmamıştır ki senin.
Bana sorsan onun her bir kirpiğinin dizilişini ezbere bile anlatırım sana.Şiir bile yazarım avuç içindeki her bir çizgi için.Öylecesine seviyorum.
Peki sen neyi anlatabilirsin?Hiç birşeyi...Ben en çok sana üzülüyorum.Çünkü sen bunların verdiği tatları hiç alamadın.Birini sevmek ne demek bilmiyorsun.Duyguların bile yok.Şiir yazamıyorsun mesela bu çok kötü.Hayatta en çok neye üzüldün dese biri en çok hiç aşık olmamış o kıza üzüldüm derim.