Bende baya bir büyük konuşmuşum.
O an ki acımın cahilliğinden olsa gerek ki bir daha birini sevemem sanıyordum.
Çok ağladım,nefesimin kesildiği geceler oldu.Aynanın karşısına geçip saçlarımı yolduğum günler.Gögüs kafesim acıyıp,ciğerlerimin söküldüğü günler oldu.
Çok ağladım.Deli gibi.O kadar çok yağmur yağdı ki yüreğime.Ama yağmurdan sonra gökkuşağı açar ya hep.Şimdi yüreğimde kocaman gökkuşağı var.Sevilebilmenin anlamını yaşıyorum tam olarak.O kadar güzel seviliyorum ki avuç içlerimdeki çizgilere kadar.
Öyle güzel seviyor ki beni.Bakmaya bile kıyamayarak.O kadar şanslıyım ki çok iyi bir kalbe işledim.Herşeyimi tam anlamıyla bilip,beni herşeyimle seven biri.Şükür sebebim.Ağlamama bile iyi ki ağlamışım ki şuan seninle gülebiliyorum dedirtecek bir adam var hayatımda.
İyikim.Demek ki bunca zaman ki acı çekişimin sebebi şuanki mutluluğuma kavuşmak içinmiş.
O kadar çok seviyorum ki,o benim geleceğim.Ondan başka kimse bu kadar güzel gelemez artık bana.
Kimsede böyle sevemez beni.
Omuzlarımdan öptüğünde,omzumdaki yükleri alan adam.
İyi ki geldin,bana yetiştin.
Seni çok seviyorum,şiir yüreklim.
