zaman makinesi

Hiç değişmesin,bitmesin dediğimiz şeyler,anlar ve zamanlar oldu hepimizin hayatında.

Gitmek,kurtulmak için yalvardığımız bir şehir ve gitme vakti geldiğinde de kalmak için ağladığımız vakitler oldu.

İnsanoğlu bu dengesizdir.Değişebilir aniden.

Bir zaman makinesi gelir,içine alır ansızın seni.Hiç değişmeyecek dediğin herşey değişir.

Her zaman yattığın o sıcak yatağın gün gelir soğuk gelir sana.Kalbin eskisi gibi hissetmez bazı şeyler için.

Zaman bu alır yeniden biçimlendirir insanı.Bir nevi güncelleşme gelir.Eski sürüm yok olur aniden.

Ağladığın şeyler için kalbin tıklamaz bile artık.Yaşadığın,senin evin olan şehire kendini yabancı hissedersin .Her zaman bir umutla gemilerin gelişini izlediğin o iskele bile tanıdık gelmez artık.Çünkü sen fiilen olamasa bile içinde yakmışsındır o şehrin bütün gemilerini,iskeleye bile gerek kalmaz.En tuhafıda büyüyüp,koştuğun evde misafir gibi hissedersin kendini.Zamanı geldiğinde bavulunu toplayıp kalkıp gidecek bir misafir.Kendini bu şehre ait hissetmezsin.Aslına bakarsan özgürsündür.Kendini nereye ait hissetmiyorsan oranın özgürüsündür.İstediğin zaman gidebilir,ansızın geri dönebilirsin çünkü.Geçtiğin sokaklardaki taşlardan bağıran anılara sağırsındır.Duymazsın bile.

Çünkü aslına bakarsan gitmek yıkıcı bir eylemdir,

Ben bir kere gittim,

İçimde eskiye dair ne varsa yıkıp yok ettim,

Saçlarıma düğümlenmiş hüzünleri kestirip öyle gittim,

Ben gittim ve bir başkası oldum,

Bir başkasının oldum,

Kalbimdeki tüm duyguları yıkıp,yeniden inşaa ettim.

Ben bir kere gittim buralardan,eski benide buraya gömüp,

Şimdi yeniden doğdum.

Ve iliklerime kadar yaşıyorum hayatı.

Kalbim daha hızlı atabiliyor mesela bir çift yeşil göz için.

Ben gittim hiç sevilmemişliğimle

ve geldim iliklerime kadar sevilmişliğimle.

Şimdi gideceğim her yol,her yön o bir çift yeşil göze çıkıyor.

Çünkü benim ait olduğum yer,gezegenim orası.

Ben buralara değil,oralara aitim artık.